Stratos' Sphere

Collecting thoughts, giving them meaning and having fun while at it

Τεστ δυσανεξίας – η δικαίωση!

Η δικαίωση

Τέσσερα χρόνια μετά τη δημοσίευση του άρθρου μας σχετικά με τα τεστ δυσανεξίας, η Πολιτεία επιτέλους άρχισε να λαμβάνει κάποια μέτρα για την προστασία των καταναλωτών από τους επιτήδειους.

Διαβάστε το αρχικό μας άρθρο: Αστικοί Μύθοι #03: Τεστ δυσανεξίας

Αναδημοσιεύουμε τις τελευταίες εξελίξεις από τον ιστότοπο Virus.com.gr:

Επίσημο χαστούκι στα τεστ δυσανεξίας

Απόφαση του Υπουργού Υγείας, που δημοσιεύεται στην Διαύγεια, απομυθοποιεί τις διαιτολογικές μεθόδους που χρησιμοποιούν τα περιβόητα τεστ δυσανεξίας.

Τα τελευταία χρόνια, τα τεστ δυσανεξίας για τον αποκλεισμό τροφών από τη διατροφή όσων ήθελαν να χάσουν βάρος είχαν κερδίσει έδαφος. Ωστόσο, οι Διαιτολόγοι-Διατροφολόγοι είχαν επανειλημμένως προειδοποιήσει πως οι εν λόγω μέθοδοι και η σχέση δυσανεξιών με το μεταβολισμό δεν είναι τεκμηριωμένες επιστημονικά.

Στην τοποθέτηση της Ένωσης Διαιοτολόγων – Διατροφολόγων Ελλάδας (ΕΔΔΕ) στοΚΕΣΥ είχε καταστεί σαφές ότι “από τις εναλλακτικές μεθόδους [πλην των ιατρικών μεθόδων για τη διάγνωση αλλεργίας ή υπερευαισθηστίας], καμία έως τώρα δεν τεκμηριωθεί επιστημονικά και συνεπώς δεν πρέπει να εφαρμόζεται ούτε για διάγνωση ούτε για θεραπεία”, πολλώ δε μάλλον στο σχεδιασμό διαιτολογίου.

Η απόφαση του υπουργού Ανδρέα Ξανθού (επισυνάπτεται) “ως προς το θέμα των μηχανημάτων ελέγχου τροφικής δυσανεξίας” κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, επιδιώκοντας να καταρρίψει τους μύθους και να οριοθετήσει τη χρήση των τεστ δυσανεξίας, αποτρέποντας τη χρήση τους για απώλεια βάρους.

Όπως, λοιπόν, αποφασίστηκε:

1. Μόνο οι τεκμηριωμένες μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να οριστεί η ύπαρξη μιας αλλεργίας ή υπερευαισθησίας. Η διάγνωση αυτή μπορεί να οδηγήσει μόνο στη συμβουλή για τον αποκλεισμό των τροφών, οι οποίες δημιουργούν τις αλλεργικές αντιδράσεις και όχι στο σχεδιασμό του διαιτολογίου.

2. Από τις εναλλακτικές μεθόδους, ουδεμία ως τώρα έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά, συνεπώς δεν πρέπει να εφαρμόζεται ούτε για διάγνωση ούτε για θεραπεία.

3. Η διάγνωση κάποιας υπερευαισθησίας και ο αποκλεισμός των τροφών που την προκαλούν στο άτομο μπορεί να βοηθήσει αποκλειστικά και μόνο στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της.

4. Ουδεμία σχέση, τουλάχιστον έως τώρα επιστημονικά τεκμηριωμένη, έχουν οι τροφικές υπερευαισθησίες με το σωματικό βάρος ή το μεταβολικό ρυθμό, τη ρύθμισή του, την απώλεια βάρους και το σχεδιασμό διαιτολογίου με αυτό το σκοπό.

5. Ο μεταβολικός ρυθμός μπορεί να μετρηθεί και να εκτιμηθεί με διάφορους τρόπους. Η μέτρησή του είναι χρήσιμη για την διατροφική αξιολόγηση, όχι όμως και απαραίτητη. Σε κάθε περίπτωση η μέτρηση ή η εκτίμησή του μπορεί να γίνεται από διαιτολόγο.

6. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν στο εμπόριο αξιόπιστα και πιστοποιημένα για τη διαγνωστική τους αξία κλινικά τεστ ανίχνευσης διατροφικών δυσανεξιών.

7. Η χρησιμοποίηση των τεστ δυσανεξίας σε προγράμματα απώλειας βάρους δεν έχει καμία επιστημονική βάση, αφενός διότι τα τεστ τα οποία χρησιμοποιούνται δεν έχουν διαγνωστική αξία, αφετέρου διότι οι τροφικές δυσανεξίες δεν σχετίζονται με την απώλεια βάρους. Συνεπώς, τα τεστ αυτά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε διαιτολογικά κέντρα, ως εργαλεία τα οποία καθορίζουν τα προγράμματα απώλειας βάρους, αφενός διότι ουδέν αποτέλεσμα έχουν, αφετέρου διότι μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικές διατροφικές ελλείψεις με τον αποκλεισμό τροφών, οι οποίες σύμφωνα με το τεστ μπορούν να προκαλέσουν τροφικές δυσανεξίες.

Διαβάστε την υπουργική απόφαση: «Σχετικά με τα μηχανήματα ελέγχου τροφικής δυσανεξίας»

Το σκοτάδι και η κρίση

Crisis

“Crisis” www.EuroCrisisExplained.co.uk/ Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0)

Το σκοτάδι μοιάζει να είναι …φανερό. Κρίση!

Και όμως δεν είναι και τόσο φανερό. Γράφονται τόσα και από τόσους σχετικά, που στο τέλος χάνεις τον λογαριασμό. Μπορώ να καταλάβω αρκετά την κρίση στην Ελλάδα, αλλά δεν υπάρχει κρίση μόνο στην Ελλάδα. Και επειδή κρίση μόνο στην Ελλάδα είναι αδιανόητη, μόνο αν καταλάβει κανείς και την γενικότερη κρίση μπορεί να ισχυρίζεται ότι κάτι καταλαβαίνει. Και μάλλον δεν υπάρχει κάποιος που να τα καταλαβαίνει όλα… Άρα το σκοτάδι είναι …σκοτεινό. Και αν το σκοτάδι είναι σκοτεινό, δεν μπορεί κανείς να φαντασθεί το τι θα μπορούσε να είναι ο Ήλιος!

Δεν μπορώ να καταλάβω την λεπτομέρεια, όμως έχω την αίσθηση ότι καταλαβαίνω την γενική εικόνα. Αισθάνομαι λοιπόν, το διαισθάνομαι και δεν το καταλαβαίνω λογικά, ότι ξεκίνησε η διαδικασία που θα καταλήξει στην δημιουργία μεγάλων υπέρ-κρατών. Είναι κάτι που το προανήγγειλαν αρκετοί από τα χρόνια που ήμουν νέος, αλλά αισθάνομαι ότι υλοποιείται με διαφορετικούς τρόπους τώρα. Είναι μια διαδικασία εξαιρετικά οδυνηρή γιατί κανένας μεγάλος ή μικρός λαός δεν θέλει να αφήσει την ανεξαρτησία του και να ενταχθεί σε ένα υπέρ-κράτος. Όμως δεν πιστεύω ότι υπάρχει επιστροφή.

Δεν είναι όμως μόνο η διάθεση για ανεξαρτησία, είναι και πλήθος άλλων αιτίων για αντίδραση, είτε ιδεοληπτική, είτε θρησκοληπτική, (αυτή θα πρωτοστατήσει στον τόπο μας), είναι τα διαφορετικά συμφέροντα, ακόμα είναι και η έλλειψη οραμάτων και προοπτικής. Όλα αυτά και άλλα πολλά που δεν γνωρίζω, θα κάνουν αυτήν την πορεία Γολγοθά για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Και ο Ήλιος που θα μας περιμένει στο τέλος θα είναι Ήλιος με δόντια. Δόντια που θα κατασπαράξουν πολλούς από εμάς. Πολλοί περισσότεροι όμως θα ζήσουμε και θα ξαναζεσταθούμε. Δεν ξέρω πως, ούτε με ποια σειρά, ούτε σε πόσο χρόνο, όμως θυμηθείτε με, εκεί θα καταλήξουμε.

Όλα όσα ξέραμε χάνονται, όμως εμείς θα μείνουμε και αυτό μας δείχνει τον δρόμο. Πέρα από τον αγώνα για την οικονομική επιβίωση, που στην πραγματικότητα ελάχιστα εξαρτάται πλέον από εμάς (για τον λόγο αυτό υπάρχει εντυπωσιακό έλλειμμα αντίδρασης εκ μέρους των λαών), υπάρχει ο αγώνας για την προσωπική, υπαρξιακή επιβίωση. Ο αγώνας μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των ανακατατάξεων να διατηρηθεί η προσωπική μας υπόσταση αλώβητη και ακόμα να αναπτυχθεί έτι περισσότερο. Ένας αγώνας κατεξοχήν πνευματικός, όπως και να εννοεί την λέξη ο καθένας.

Είμαι πεπεισμένος ότι όσοι τον αγωνισθούν, αγωνισθούν να συνεχίσουν να αγαπούν, να νοιάζονται, να αναρωτιούνται: άραγε αυτό που σκέπτομαι ή κάνω είναι σωστό; να αναμοχλεύουν τα βάθη του εαυτού τους αναζητώντας καλύτερη ποιότητα ζωής, όλοι αυτοί, αν η μοίρα δεν τους αλέσει μέσα στα δόντια του ανατέλλοντος ηλίου, θα αποτελέσουν την μαγιά για τον νέο κύκλο του φωτός.

Ως γνωστό, το φως πάει παρέα με το σκότος!

Γεώργιος Μέσκος, 24/10/2010

Ιδανικό βάρος και δίαιτα

Τι σας λέει το ότι σε όλες τις μελέτες που γίνονται, ανακύπτει το “περίεργο” εύρημα ότι οι άνθρωποι που θεωρούνται “υπέρβαροι” (με δείκτη μάζας σώματος 25 ως 29) έχουν το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής;

Αν συστηματικά αυτοί οι άνθρωποι ζουν περισσότερο, δεν θα πρέπει να σημαίνει ότι είναι υγιέστεροι; Ακούσατε κανέναν ειδικό να λέει “Συγγνώμη, κάναμε λάθος, όλοι εσείς που σας είπαμε ότι έχετε το ιδανικό βάρος, στην πραγματικότητα είστε ελλιποβαρείς, αρχίστε να τρώτε”; Σίγουρα δεν θα το ακούσετε. Θα κατέρρεε όλο το οικοδόμημα της “υγείας και fitness”.

Εάν χρειάζεται να περιορίζετε τον εαυτό σας ώστε να μην τρώτε συγκεκριμένα φαγητά ή να μην τρώτε τις ποσότητες που θα θέλατε ή εάν ασκείστε σαν μανιακοί προκειμένου να διατηρήσετε κάποιο βάρος, σας έχω νέα: το πιθανότερο είναι ότι το βάρος που προσπαθείτε να διατηρήσετε δεν είναι το φυσικό βάρος του σώματός σας, άρα δεν είναι το βέλτιστο βάρος για την υγεία σας. Δεν είναι υποχρεωτικό να είμαστε όλοι λεπτοί και γραμμωμένοι, χωρίς ίχνος λίπους πάνω μας, προκειμένου να είμαστε υγιείς. Αυτά είναι στερεότυπα που επιβάλλουν τα τμήματα μάρκετινγκ των εταιρειών που βγάζουν λεφτά από τις ανασφάλειές μας.

Η υγεία μπορεί να υπάρχει σε όλα τα μεγέθη. Το σώμα μας πολύ σοφά καθορίζει το ιδανικό ανά πάσα στιγμή βάρος μας και αυτό επηρεάζεται από μια μακρά σειρά από παραμέτρους, όπως τους ρυθμούς της ζωής μας, το κλίμα του μέρους που ζούμε, την εποχή του χρόνου, το περιβάλλον της πόλης μας, τη δουλειά που κάνουμε, το πότε τρώμε, την ποιότητα της τροφής μας, το πόσο κοιμόμαστε, το επίπεδο άγχους μας, την ύπαρξη ή όχι ανθρώπων που μας αγαπάνε και μας στηρίζουν, την ηλικία μας, το επίπεδο φυσικής μας δραστηριότητας, τη βιοχημική ιδιοσυγκρασία μας, την κατάσταση της υγείας μας και πολλών άλλων.

Το σώμα προσαρμόζει το βάρος του έναντι όλων αυτών των παραγόντων. Πειραματιζόμενοι και επεμβαίνοντας σε αυτούς τους παράγοντες, το σώμα προσαρμόζεται αυτόματα (επανάληψη: αυτόματα). Και ναι, φυσικά και παίζει ρόλο και η ποσότητα της τροφής που τρώμε. Αν όμως μείνουμε μόνο στη λογική των θερμίδων και του ενεργειακού ισοζυγίου, μια ζωή θα αναρωτιόμαστε γιατί κάθε φορά ξαναπαίρνουμε τα κιλά που με τόσο κόπο χάσαμε ή γιατί να πρέπει να ζούμε όλη μας τη ζωή στερημένοι και καταπιεσμένοι για να έχουμε το “σωστό” βάρος.

Why being ‘overweight’ means you live longer: The way scientists twist the facts

« Παλαιότερα άρθρα

© 2024 Stratos' Sphere

Θέμα εμφάνισης από τον Anders NorenΠάνω ↑